จังหวัดนครราชสีมา หรืออีกชื่อนึงที่เรารู้จักกันดี คือ "จังหวัดโคราช" เป็นจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอีสานของประเทศไทย ซึ่งได้ถูกขนานนามว่าเป็นประตูสู่ภาคอีสาน โดยในตัวจังหวัดโคราชมีทั้งหมด 26 อำเภอ และอีก 6 กิ่งอำเภอ แต่ตลาดที่เราจะแนะนำและพาไปทำความรู้จักในครั้งนี้ อยู่ที่อำเภอ "ปากช่อง"
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น
เนื่องจากการเดินทางในครั้งนี้พวกเราทั้งหมดได้เลือกเดินทางโดยรถไฟ
ดังนั้นสถานที่แรกที่พวกเราไปถึงก็คือ "ชานชาลารถไฟ ปากช่อง" นั่นเอง
 |
สถานีรถไฟปากช่อง |
 |
ภาพสถานีรถไฟปากช่องในอดีต |
 |
สถานีรถไฟปากช่องในปัจจุบัน |
ด้วยความที่เราออกเดินทางในตอนเช้าตรู่ ที่สถานีรถไฟจึงยังไม่ค่อยมีผู้คนมากนัก ทำให้สามารถเก็บภาพที่สงบเงียบของสถานีที่ปกติมักจะมีผู้คนมาใช้บริการอย่างคึกคักมากมายอยู่ตลอดเวลามาได้
 |
แขกพิเศษประจำสถานี :) |
เมื่อมาถึงอำเภอปากช่องเป็นที่เรียบร้อยเราก็ได้รีบมุ่งไปยังจุดมุ่งหมายของเรา
และตลาดที่เราจะพาไปแนะนำให้รู้จักในครั้งนี้ก็คือ "ตลาดสดเทศบาลปากช่อง"
 |
บริเวณใกล้เคียงกับตลาดในสมัยก่อน |
 |
ป้ายชื่อตลาดขนาดยักษ์ในปัจจุบัน |
 |
ถึงตลาดสดปากช่องแล้ว
|
ตลาดสดปากช่องนั้นเป็นตลาดเช้า เมื่อเราไปถึงก็พบกับชาวบ้านประจำท้องถิ่นที่ออกมาจับจ่ายใช้สอยสิ่งของต่างๆมากมาย ในตัวตลาดนั้นมีทั้งกับข้าวอาหารทั้งที่ถูกปรุงพร้อมรับประทาน หรือวัตถุดิบที่สามารถเลือกซื้อไปประกอบอาหารเองได้ หรือแม้แต่อุปกรณ์สิ่งของต่างๆที่จำเป็นในชีวิตประจำวัน
 |
ร้ายรถเข็นขายส้มตำและแกงต่างๆ |
 |
แผงขายปลาชนิดต่างๆ |
 |
ชาวบ้านที่ออกมาเลือกซื้อของ |
 |
ร้านขายกรงนก และเหล่าตะกร้าชนิดต่างๆที่ทำมาจากภูมิปัญญาชาวบ้าน |
 |
แผงขายพริกแห้ง กระเทียม และเครื่องแกงต่างๆสำหรับปรุงอาหาร |
 |
ร้านขายยาดองที่พบได้ไม่บ่อยนักในกรุงเทพ |
 |
แผงผักสดชนิดต่างๆมากมาย |
 |
ข้าวโพดที่ชาวบ้านปลูกและนำมาขายเอง |
 |
มีดทำครัวหลากหลายชนิด |
 |
ร้านขายนาฬิกาหลากหลายรูปแบบ |
 |
พระสงฆ์ที่ออกมาเชิญชวนให้ชาวบ้านทำบุญ |
 |
รถซาเล้งรับจ้าง อีกหนึ่งอาชีพในตลาดแห่งนี้ |
 |
วัดคีรีวันต์ วัดที่เป็นที่พึ่งทางใจของพุทธศาสนิกชนในตลาดแห่งนี้ |
ที่ตลาดสดปากช่องนี้สามารถสะท้อนวิถีชีวิตของชาวบ้านได้อย่างดี รูปแบบของตลาดที่เป็นแบบแผงตั้งเรียงรายกันแบบง่ายๆ ชาวบ้านที่ออกมาซื้อของอย่าขวั่กไขว่ในยามเช้า พระสงฆ์ที่ออกมาบิณฑบาตรในตลาด และอีกหลายๆอย่าง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ทำให้เราเห็นว่า วิถีแห่งชนบทหรือการดำเนินชีวิตของชาวบ้านนั้น แม้ปัจจุบันโลกจะพัฒนาอย่างก้าวกระโดด แต่วิถีชีวิต วัฒนธรรมหรือการดำเนินชีวิตที่สืบทอดมาตั้งแต่ยุคสมัยก่อนนั้น ไม่ได้ถูกกลืนหายไปตามกาลเวลาที่ล่วงเลยไปด้วยเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น